محمد عيادزاده:

اگر آن ترک شيرازي بدست آرد دل ما را
خوشا بر حال خوشبختش، بدست آورد دنيا را
نه جان و روح مي بخشم نه املاک بخارا را
مگر بنگاه املاکم؟چه معني دارد اين کارا؟
و خال هندويش ديگر ندارد ارزشي اصلاً
که با جراحي صورت عمل کردند خال ها را
نه حافظ داد املاکي، نه صائب دست و پا ها را
فقط مي خواستند اين ها، بگيرند وقت ما ها را.....؟؟؟

اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را

 نخواهم این جهان هرگز؛ کشد فکرش مخ ما را!

 هر آنکس چیز میبخشد نباشد مست می بخشد

 نه چون این چهار تن هر دم،فروشد زندگی ها را

 مگر شیراز و ترکانش چه چیزی به ز ما دارند!

 چو خال هندویش بینم،کنم قالب تهی یارا

 من عاشق شدم معشوق،چرا اینگونه می باید

 نخواهم ترک شیرازی،دلم خواهد مبینا را!!

امید:

اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را

دل صاب مرده ما که ندارد طاقت این شیطنت هارا

ندارم من سمرقندو ندارم من بخارا را

نمی دانم چه بخشم تا کند ول این دل بیچاره مارا

مگر آن خال امروزه چه ارزش دارد ای یارا

 که حتی می کنند جراحی لب ها و دماغ ها را

 بما رحمی نما حافظ ای بزرگوارا

 که بالا می برند امروز مهرها و شیربهاهارا

 نمی خواهم من آن خال و نمی خواهم من این لب را

 کسی خواهم زداید از وجودم خستگیهارا

 در آخر عذر می خواهد اشتباه کردست غلط کردست

 اگر گفتش امید این شِرو ورها را

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: